วันพุธที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

วันเวลาอาจทำให้ใครเลิกรักกัน แต่ไม่อาจทำให้ฉันเลิกรักเธอ

วันเวลาอาจเปลี่ยนใจใครต่อใคร
แต่วันเวลาไม่อาจเปลี่ยนใจฉัน
วันเวลาอาจทำให้ใครเลิกรักกัน
แต่วันเวลาไม่อาจทำให้ฉันเลิกรักเธอ

ความห่วงใย..และความรัก มันคือสิ่งที่ดีที่สุด ที่ฉันมีและฉันเป็น

ฉันอยากจะเป็น ..
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอชอบ
ที่เธออยากให้ฉันเป็น
แต่บางที..
เธอน่าจะมองให้ลึก
ถึงความจริงในตัวฉัน
เพราะไม่ว่า..
ฉันจะเป็นอย่างไร
 

ให้อ่อนล้าสักปานใด..ฉันก็ยินดีจะตามไป เพื่อรักเธอ

ห นึ่ ง หั ว ใ จ ที่ เ ค ย ว่ า ง เ ป ล่ า
ฉาบทาด้วยความโศกเศร้า..ก็ได้พบเงาใครคนนั้น
ค ล้ า ย ชี วิ ต ถู ก เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง . . จ า ก หั ว ใ จ ที่ แ ห้ ง แ ล้ ง ม า น า น วั น
แต่งแต้มความศรัทธา..และไฟฝัน..ให้คนอย่างฉันได้พบเจอ
ข อ บ คุ ณ ส า ย ล ม แ ห่ ง โ ช ค ช ะ ต า
ที่หอบพัดเธอมา..สู่หัวใจไหวเพ้อ
ซึ บ ซั บ ค ว า ม ห ม า ย อั น อ บ อุ่ น . . ย า ม ที่ โ ล ก ห มุ น ม า พ บ เ ธ อ
คือความสวยงาม..คือความเลิศเลอและสิ่งที่ฉันจะตอบแทนเธอ..คือหัวใจ
ตั้ ง ใ จ ฟั ง ฉั น น ะ ค น ดี
รู้ไว้ว่าวันพรุ่งนี้..รักที่ฉันมีจะให้เธอมากกว่าวันไหนๆ
ไ ม่ ว่ า เ ธ อ จ ะ เ ป็ น ต ะ วั น ก ล้ า . . ห รื อ เ ป็ น โ ค้ ง ฟ้ า ที่ แ ส น ไ ก ล
ให้อ่อนล้าสักปานใด..ฉันก็ยินดีจะตามไป
- เพื่อรักเธอ -

กลอน

                                               

จะเก็บไว้ในความทรงจำ…ตลอดไป

อยากหยุด เวลา ไว้ตรงนี้
ไว้ตรงที่ มีเธอ และมีฉัน
กับความรู้สึก ที่ดี ทุกคืนวัน
จะเก็บไว้ในความทรงจำ…ตลอดไป

กลอนรัก

 กลอนรัก

ไกลเกินจริง


ฉันนั่งมองดวงดาวอยู่ตรงนี้...
ฉันเห็นแสงสีดาวดวงน้อยอย่างสดใส..
ดาวดวงน้อยส่องสีทองอยู่แสนไกล..
ช่างอยู่ไกลเกินหัวใจจะเอื้อมมือ......
หากเธอคือดวงดาวบนท้องฟ้า.....
สายธาราคือฉัน คงเศร้าหมอง...
ทั้งชีวิต ฉันมีสิทธ์ได้แค่มอง...
ฉันคือคลอง เธอคือฟ้า  ไกลเกินจริง..........